JOY

Hoe is het mogelijk dat ik vroeger dacht dat het leven simpel was? Ik herinner me dat ik in mijn tienerjaren regelmatig tegen mijn ouders zei: "ik maak me eigenlijk nooit ergens zorgen over" en "ik pieker nooit", "nee hoor, met mij gaat het altijd goed!" Het ging zo ver dat mijn vader zich zelfs zorgen ging maken, ik gedroeg me wel heel onbezorgd. Ik voelde me vrijwel altijd gelukkig, altijd happy, met een lach op mijn gezicht.

De laatste tijd spoken er andere beelden door mijn hoofd. Ik kijk nu terug op mijn onbezorgde tienerjaren, jaren vol vreugde en plezier, vol stabiliteit ook. Het leven had vaste vormen, elke dag school, 's avonds een uur studeren (of iets wat daar op lijkt), onbelast in het weekend. Ik denk dat 'onbelast' het beste woord is wat mijn tienerjaren omschrijft. Op dit moment voel ik me van alles, behalve 'onbelast'. Ik ben nog steeds blij, gelukkig. Wanneer iemand me vraagt hoe het met me gaat, zal ik nog steeds zeggen "het gaat goed met mij!" Ik zal er bij glimlachen, de ander peinzend aankijken. Maar het "met mij gaat het altijd goed", het onbezorgde, dat is van me af gegleden. Mijn dagen zijn gevuld met overpeinzingen, drukte, zorgen. Er leven vragen in mijn hart. Vragen over de keuzes die ik maak, vragen over de keuzes die ik niet maak. Soms is het enige wat ik wil even heel diep inademen, om vervolgens alle zorgen uit mijn hoofd & hart te zuchten. Maar zo makkelijk is het leven niet.
De afgelopen weken heb ik veel verdriet, heel veel verdriet gezien. Wist je dat je verdriet kunt proeven? Wist je dat verdriet door je lichaam heen kan tintelen? Ik heb het gezien, geproeft, gevoeld tot diep in mijn hart. Ik heb mensen zien vechten. Nog nooit heb ik zoveel levenskracht gezien als de afgelopen weken. Zo'n kracht om te vechten, te vechten tegen iets dat de dood heet. Vergeleken bij wat ik gezien heb, is mijn leven blij, gelukkig en onbezorgd. Vergeleken bij wat ik gezien heb.. Soms kan ik er geen woorden voor vinden. Wat ik zag, was vertrouwen, doorzettingsvermogen, blijven hopen, blijven geloven en vooral blijven vechten. Ondanks verlies, ondanks pijn, ondanks verdriet, ondanks wanhoop, toch een glimlach om de lippen.
Terug naar de vragen die er leven in mijn hart. Terug naar de strijd die ik mag strijden in dit leven. Afgelopen zondag heb ik het veel gehoord: "Welkom in de goede strijd!" Het leven is strijden, het leven is glimlachen, ondanks pijn. Het leven is omhoog kijken, vertrouwen. Neem deze woorden met je mee de komende dagen, en leef mét die glimlach, die glinstering in je ogen:

Johannes 14:27 "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden"

Alle liefs en wijsheid toegewenst

Enjoy the little things

Het is al een heel tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb. Ik ben druk en maak me druk. Druk bezig met veel dingen, zonder precies te weten waar ik me eigenlijk zo druk om maak. Haast te druk om echt te genieten, om tijd vrij te maken voor dingen die of écht belangrijk of écht leuk zijn.
Stille tijd is zoiets. Hoeveel tijd breng ik per dag met God door? Soms voel ik me zo nep. Aan de ene kant is God heel belangrijk in mijn leven. Maar wanneer iemand belangrijk voor je is, wil je toch veel bij elkaar zijn? Wil je elkaar toch steeds beter leren kennen? Waarom maak ik me zo druk over van alles en nog wat, terwijl stille tijd er zo makkelijk bij inschiet? Soms is het nodig om mezelf even terecht te wijzen, om 'mijn ziel toe te spreken' :) Bij deze moedig ik mezelf aan om meer tijd met God door te brengen! Hoe is dat in your life?

Ik denk dat genieten, echt genieten, heel belangrijk is in dit leven. Genieten brengt je dichter bij jezelf, bij God en bij de mensen om je heen. Wat wil je nog meer! Voor mij ligt genieten in kleine dingen, bijvoorbeeld een lieve mail ontvangen, een schouderklopje, zomaar in oog staan met een prachtig stukje natuur, een mooi nummer (!).. Uit zulke momenten haal ik energie, kracht, blijdschap.

Door de drukte raak ik die blijdschap soms wat kwijt. Ik laat me overweldigen, vergeet tijd vrij te maken voor God en voor mezelf. En daarmee verlies ik niet alleen God uit het oog, maar ook de mensen om me heen. Ik vind het grappig dat ik al bloggend weer belangrijke dingen ontdek. Lees de onderstaande spreuk eens:

Dit vind ik echt zo'n plaatje dat een genietmoment weergeeft :) Waar geniet jij echt van?

Afstand en nabijheid

"Hou me vast,
maar raak me niet aan als ik me verschuilen wil
Ga weg, maar laat me niet alleen
als ik mijn muren afbreek

Blijf je op afstand
dan zal ik aan je trekken
Kom je dichterbij
dan duw ik je hard weg

Vertrouw me, maar geloof me niet
als ik zeg dat ik niemand nodig heb
Help me, maar wees niet bezorgd
als ik het toch niet alleen kan

Trek ik aan je
blijf dan vooral op afstand
Duw ik je weg
kom dan maar dichterbij"

Deze woorden las ik tijdens het maken van een schoolopdracht. Indrukwekkend. Diep. De derde alinea omschrijft precies hoe mijn gevoel soms is. Ik doe alsof ik alles zelf wel aan kan, maar ten diepste heb ik mensen om me heen nodig die me steunen, corrigeren, leiden. En vooral de kracht, liefde en leiding van God!

De overige alinea's herken ik niet perse bij mezelf. Toch spreken ze me aan, ze dagen me uit. Ze dagen me uit om er te zijn voor de mensen om me heen, om hen te steunen. Want ieder mens zoekt in het leven naar liefde en waardering, en uiteindelijk naar God. Ik hoop dat ik een schakel mag zijn in Gods oneindig goede en bijzondere plannen :)

A PLACE OF REFUGE

"In the fear of the LORD there is strong confidence, and His children will have a place of refuge" - Proverbs 14:26

Omdat ik vandaag niet veel tijd heb, wil ik deze tekst laten spreken. Het voelt wat onvoldaan om niet meer te schrijven, maar Gods woorden zijn altijd groter. Ik ben zo dankbaar voor de prachtige woorden die God aan ons geeft en gegeven heeft via de Bijbel!